Να γελάσεις ή να κλάψεις άραγε; Τί να κάνεις όταν σκέφτεσαι την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα εν έτη 2011; Ποια να είναι η αντίδραση σου παρακολουθόντας όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου; Βρίσκεται σε εξέλιξη ένας καταιγισμός από πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις, σκηνές βίας και κραυγές απελπισίας, ο οποίος δοκιμάζει την ψυχραιμία των περισσότερων πολιτών. Ένα "σύννεφο" έχει σκεπάσει τη χώρα και κανείς δεν γνωρίζει ούτε το πότε θα διαλυθεί, ούτε και τι "καιρό" θα έχουμε την επόμενη μέρα...
Μπορεί βέβαια ο Γιωργάκης Παπανδρέου και οι παρατρεχάμενοι του να χαμογελούν ενθουσιασμένοι έπειτα από τις αποφάσεις της χθεσινής συνόδου κορυφής, αλλά όσα παρακολουθούμε σήμερα είναι μάλλον για κλάματα! Η χώρα μας είναι καλυμμένη από πληθώρα προβλημάτων και οι κυβερνώντες σε συνδιασμό με τα Μ.Μ.Ε. τους, θέλουν να πιστέψουμε πως ξεκινάει πια η άνοιξη για την δοκιμαζόμενη Ελλάδα. Θέλουν να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στις πολιτικο-οικονομικές δυνάμεις. Μας τονίζουν πως η Ευρώπη ξύπνησε και στήριξε το αδύναμο "παιδί" της με ένα επιπλέον δάνειο-σανίδα σωτηρίας από το κίνδυνο χρεοκοπίας.
Ας δεχτούμε λοιπόν πως η χθεσινή ευρωπαϊκή απόφαση περιόρισε το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης κατάρευσης του ελληνικού κράτους. Όπως επισής να δεχτούμε πως ξεκίνησε μια ακόμη "θεραπεία", η οποία πιθανότατα απομακρύνει σκηνές χάους και βίας που εκτυλίχθηκαν σε αντίστοιχες περιπτώσεις κρατών, όπως για παράδειγμα στην Αργεντινή το 2001. Νομίζουμε πως κάθε σώφρων έλληνας δεν θα ήθελε να δει "αγέλες" συμπολιτών του να κυνηγάνε αγελάδες προκειμένου να φάνε. Η εικόνα αυτή φαντάζει βγαλμένη από σκληρή ταινία, αλλά δυστυχώς καταγράφηκε από τηλεοπτικό φακό σε προάστιο του Μπουένος Άϊρες λίγο μετά τη στάση πληρωμών και το ξέσπασμα της αναρχίας, στην άλλοτε ακμάζουσα χώρα της Λατινικής Αμερικής!
Ωστόσο, το ότι δεν θέλουμε να κυνηγάμε μελλοντικά ζώα σε αναζήτηση τροφής δεν σημαίνει πως είμαστε ζώα και εμείς οι ίδιοι! 30 χρόνια μετά την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καταφέραμε να ζητάμε απεγνωσμένα οικονομική βοήθεια προκειμένου να επιβιώσουμε ως κράτος. 30 χρόνια ευρωπαϊκής πορείας με πολλές ευκαιρίες και δυνατότητες, "καταχράστηκαν" από μερίδα πολιτικών, οικονομικών και άλλων παραγόντων σε βάρος των περισσότερων ελλήνων. Ποιος να περίμενε στις απαρχές της πορείας μας εντός των ευρωπαϊκών θεσμών, πως τρεις δεκαετίες έπειτα θα ήμασταν ουσιαστικά ακόμη πιο χρεωμένοι και κοινωνικά απογοητευμένοι. Φτάσαμε να πανηγυρίζουμε αυτή την προσαρμοσμένη χρεωκοπία ως μια ελπίδα για το μέλλον!
Σίγουρα πολλοί "πραγματιστές" θα βγουν να δηλώσουν πως έτσι έχουν τα πράγματα και πως αν θέλουμε να αποφύγουμε τα πλέον δυσάρεστα σενάρια πρέπει να κινούμαστε με πυξίδα τον ρεαλισμό. Όμως, να δούμε πόσοι θα είναι εκείνοι που θα μαρτυρήσουν πως αυτός ο ρεαλισμός σφίγγει όλο και περισσότερο το "χρέος-θηλιά" της Ελλάδας, πως ο παραγωγικός τομέας της χώρας σταθερά καταρρέει και οι "αγανακτισμένοι" έλληνες πολίτες όλο και αυξάνονται. Φαίνεται πως το σύστημα που αποδεχτήκαμε πριν από 30 χρόνια βολεύει κυρίως όλους εκείνους τους έλληνες και ευρωπαίους που δεν εντοπίζουν περιθώρια επιλογών, δεν εστιάζουν στις έντονες συστημικές αδυναμίες και ξεκάθαρα εθελοτυφλούν μπροστά στα εκατομμύρια των πολιτών που βλέπουν το επίπεδο ζωής τους να υποβαθμίζεται καθημερινά.
Ας ελπίσουμε πως τώρα που μπήκε "πάτος στο βαρέλι", όπως δήλωσε εχθές ο Υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος, θα μπει και μια τάξη στο πολύπλευρο μπάχαλο της Ελλάδας. Αν δεν μπει τάξη, τότε κύριοι βουλευτάδες ίσως κάποτε χρειαστεί να κρυφτείτε εσείς σε βαρέλια προκειμένου να φυγαδευτείτε από τη χώρα! Καλή τύχη και κουράγιο στις δύσκολες μέρες που ακολουθούν το σωσίβιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου