Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Φοροδιαφυγής

"Να πληρώσουν όλοι οι μεγαλοφοροφυγάδες"
"Στη φόρα ονόματα διάσημων που χρωστούν στο δημόσιο"
"Πάταξη της φοροδιαφυγής καταστημάτων και επιχειρήσεων"

Οι παραπάνω προτάσεις είναι μερικές από τις πλέον συνηθισμένες κατά τις τελευταίες εβδομάδες σε κανάλια, websites και διάφορες συζητήσεις. Οι περισσότεροι μέσω τέτοιων δηλώσεων παρουσιαζόμαστε αγανακτισμένοι με όσα συνέβαιναν και συμβαίνουν γύρω μας, καταλήγοντας στην ανάγκη να υπάρξει επιτέλους πραγματικός φορολογικός έλεγχος. Έλεγχος ο οποίος ποτέ δεν ασκήθηκε όπως θα έπρεπε, με αποτέλεσμα η πολιτεία επί δεκαετίες να μην έχει τα αναμενόμενα φορολογικά έσοδα που απαιτούνται για την αναδιανομή του εισοδήματος. Μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας στερούνταν εν ολίγοις την πληρωμή φόρων πολιτών με υψηλά εισοδήματα, που "μεταφράζονται" στη συνέχεια σε κρατική χρηματοδότηση της παιδείας, των δημοσίων έργων, κοινωνικών επιδομάτων κτλ. Το "λαοφιλές άθλημα" της φοροδιαφυγής στη χώρα μας, συνεχίζει να έχει τεράστιο κόστος επί της εθνικής οικονομίας συνολικά και εις βάρος των ασθενέστερων ατομικά.

Αθώα Περιστερά

Απαλλάχθηκε από κάθε ευθύνη η κ. Τζάκρη για τις 36 ρουσφετολογικές προσλήψεις. Σύμφωνα με το κλιμάκιο του Υπουργείου Πολιτισμού, δεν βρέθηκαν στοιχεία εναντίον της που να δείχνουν αλλοίωση των πινάκων κατάταξης των διοριστέων στο Μουσείο Πέλλας. Μετά και από την έκδοση της παραπάνω απόφασης, δεν μπορώ να πω ότι ήταν πολλοί εκείνοι που περίμεναν διαφορετική εξέλιξη στην υπόθεση. Ανάμεσα σε τόσες δυσκολίες και προβλήματα για τη κυβέρνηση, σιγά μην είχαμε επιπλέον αποκαλύψεις ή ενδεχόμενη παραίτηση. Η επιθυμία που έγινε πράξη ήταν να γλιτώσει ως αθώα περιστερά η πανέμορφη Υφυπουργός Εσωτερικών μας. Ωστόσο, καλό θα ήταν να μην παίζουν με την νοημοσύνη μας η Κυρία Υφυπουργός και μεγάλη μερίδα των Μ.Μ.Ε.

Η Υφυπουργός Νεράιδα...

Όπως προκύπτει από τις τελευταίες αποκαλύψεις, η Υφυπουργός Εσωτερικών Θεοδώρα Τζάκρη πέρα από αξεπέραστη γοητεία και μοναδική ευφράδεια λόγου, διαθέτει και μαγικό ραβδάκι. Πραγματική νεράιδα που όλοι θα ήθελαν να έχουν στο πλάι τους. Με ένα άγγιγμα της, κάποιος συγγενής ή υποστηρικτής μεταμορφώνεται σε διορισμένο εργαζόμενο του Μουσείου της Πέλλας σε βάρος συμπολιτών μας. Το γεγονός ότι βγαίνει και διαψεύδει τις κατηγορίες για παρέμβαση της σε διαγωνισμό προσλήψεων δεν με πείθει. Με συγχωρείς αλλά πως να πιστέψω βρε Τζάκρη πως με την τοποθέτηση σου ως υφυπουργού δεν βόλεψες τους δικούς σου ανθρώπους, σύμφωνα με τις πολιτικές συνήθειες των βουλευτών που όλοι γνωρίζουμε; Έχουμε να περιμένουμε πάντως και το πόρισμα από κλιμάκιο του Υπουργείου Πολιτισμού μέχρι την Τρίτη για να είμαστε δίκαιοι. Θα οδηγηθεί σε παραίτηση η Κ. Τζάκρη; Θα κουκουλωθεί το σκάνδαλο λόγω της ήδη δύσκολης θέσης που βρίσκεται η κυβέρνηση; Ίσως τελικά να μην ευσταθούν οι κατηγορίες εις βάρος της Υφυπουργού Εσωτερικών; Την απάντηση στα παραπάνω σενάρια μπορεί να μην την γνωρίζω, αλλά έχω ορισμένες σκέψεις επί του θέματος που προέκυψε.

Πρόεδρε σταυροδρόμι μπροστά...

Σωκράτη Κόκκαλη, πρόεδρε των επιτυχιών και των πρωταθλημάτων, πρόεδρε που πέρασες τον Ολυμπιακό σε άλλο επίπεδο, πρόεδρε που για χρόνια έκανες όλους τους υπόλοιπους παράγοντες να μοιάζουν τόσο μικροί, έφτασες πια σε σταυροδρόμι. Όλοι οι παραπάνω έπαινοι δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση κολακεία, αλλά ευχαριστίες της μεγαλύτερης μερίδας των εκατομμυρίων οπαδών της ομάδας. Σίγουρα πολλοί είμαστε δυσαρεστημένοι με την κατάσταση που βρίσκεται ο Ολυμπιακός και το συναίσθημα αυτό μαζί με την αγωνία μας μεταφέρεται στα ραδιόφωνα, στις καφετέριες και φυσικά το γήπεδο. Πέρα από ορισμένα συνθήματα, απόψεις και κατακριτέες πράξεις, έχουμε δίκιο σε πολλά θέματα όσον αφορά τους χειρισμούς και τις επιλογές των τελευταίων χρόνων. Βλέπουμε και βλέπεις πως η ομάδα ζημιώνεται από επαναλαμβανόμενα λάθη, ανούσιους εγωισμούς και έλλειψη αποφασιστικότητας. Ωστόσο, φαίνεται πως εσύ Σωκράτη δεν μπορείς να δεις κάποια ουσιώδη στοιχεία.

Πες τα ρε Daniel...

Θα ήθελα πολύ να γνώριζα στη σκέψη πόσων Ευρωπαίων και Ελλήνων πολιτικών βρίσκονταν τα λόγια του Daniel Cohn-Bendit, όπως καταγράφηκαν στη διάρκεια συνέλευσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 5 Μαΐου. Όσοι και αν ήταν εκείνοι που σκέφτονταν το πραγματικό παιχνίδι συμφερόντων στη πλάτη της Ελλάδας, προσωπικά δεν άκουσα κάποιον άλλο και ιδιαίτερα Έλληνα πολιτικό να μας το παρουσιάζει δημόσια. O ευρωβουλευτής των Πρασίνων Cohn-Bendit λοιπόν, ήταν εκείνος που μέσα σε μόλις 6 λεπτά αγόρευσης είχε το θάρρος να παρουσιάσει αρκετές αλήθειες σχετικά με την οικονομική κατάσταση της χώρας μας. Ναι, οι ευθύνες των κυβερνήσεων μας τεράστιες, αλλά και η όρεξη των φίλων Ευρωπαίων για κέρδη σε βάρος μας εξίσου μεγάλη τη στιγμή που κατηγορούν και πιέζουν. Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια στο σημείο αυτό, παρά μόνο να παρακολουθήσετε το παρακάτω βίντεο:

Τόλης Φοροδιαφευγόπουλος

Λέτε κάτι να ήξερε ο Τόλης Βοσκόπουλος όταν εδώ και χρόνια τραγουδούσε το "Πριν χαθεί το όνειρο μας και ξαναβραδιάσουμε, άσε με να σ' αγαπάω κι όπου φτάσουμε"; Αναρωτιέμαι μεσημεριάτικα μήπως περίμενε κάποια στιγμή να αποκαλυπτεί η εκτεταμένη φοροδιαφυγή του υπό την ασυλία της πολιτείας. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, αλλά σίγουρα σήμερα όλοι μάθαμε για την ιδιαίτερη σχέση του Τόλη με την Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων του Υπουργείου Οικονομικών. 17 συναπτά έτη παθιασμένης σχέσης γεμάτα αμέλειες, καθυστερήσεις και δικαστικές προσφυγές που ωστόσο έκρυβαν τη βαθύτερη λατρεία των υπαλλήλων του υπουργείου για τις μεγάλες επιτυχίες του λαϊκού τραγουδιστή της αγάπης. Σε ποιον άλλωστε θα πήγαινε η καρδιά να εισπράξει τους νόμιμους φόρους από τον Τόλη μας, όταν επί δεκαετίες μας διασκεδάζει με τα τραγούδια του και χρωστάει στο ελληνικό δημόσιο το ευτελές ποσό των 5,5 εκατομμυρίων ευρώ;

Το Grand Prix Σύμβολο της Formula 1

Άλλο ένα ήρεμο μεσημέρι Κυριακής, στο οποίο έρχεται να ανεβάσει την αδρεναλίνη ο εντυπωσιακός κόσμος της Formula 1. Το σημερινό Grand Prix ωστόσο δεν είναι απλά ένας ακόμη αγώνας, αλλά ξεχωρίζει ανάμεσα σε όλους τους υπόλοιπους με τις ιδιαιτερότητες και την ιστορία του. Πρόκειται για το Gran Prix σύμβολο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, το Grand Prix του Μονακό. Με ένδοξο παρελθόν 81 χρόνων, γεμάτο από μεγάλες στιγμές της φόρμουλα 1, συγκλονιστικές εμφανίσεις οδηγών-θρύλων και μοναδική αίγλη, ο χαρακτηρισμός του Gran Prix σύμβολο είναι δικαιολογημένος. Λίγο πριν το σημερινό αγώνα του 2010, θέλησα να κάνω μια αναδρομή στο παρελθόν αυτό γράφοντας λίγα λόγια.

Joe Gans, ο Πρώτος Έγχρωμος Παγκόσμιος Πρωταθλητής Πυγμαχίας

Ανεξάρτητα με το πόσο κοντά στο άθλημα της πυγμαχίας βρίσκεται κάποιος, σίγουρα έχει ακουστά ορισμένους από τους μεγάλους πυγμάχους που έγραψαν ιστορία με τη καριέρα τους. Ονόματα όπως Muhammad Ali, Joe Frazier, Mike Tyson κ' Sugar Ray Robinson είναι διάσημα, με αρκετούς να γνωρίζουν τα εντυπωσιακά κατορθώματα των παραπάνω κυρίων στα ρινγκ. Ωστόσο, όπως συμβαίνει και σε άλλα αθλήματα, με τη πάροδο του χρόνου λησμονούνται σημαντικοί αθλητές που έβαλαν το δικό τους λίθο στα πρώτα δύσκολα χρόνια και έγραψαν τις δικές τους χρυσές σελίδες στη “Βίβλο” της πυγμαχίας. Ποιός έχει έστω ακούσει το όνομα Joe Gans; Μάλλον κανείς, αλλά για να είμαι ειλικρινής ούτε εγώ γνώριζα τον συγκεκριμένο πυγμάχο μέχρι τη στιγμή που θέλησα να βρω ποιος είναι ο πρώτος έγχρωμος πρωταθλητής πυγμαχίας στην ιστορία του αθλήματος. Το αποτέλεσμα της μικρής αυτής αναζήτησης είναι λοιπόν Joe Gans, ο οποίος το 1902 κατέκτησε το παγκόσμιο τίτλο ελαφριών βαρών, ταράζοντας τα νερά του αθλήματος που έως τότε είχε γνωρίσει μόνο λευκούς πρωταθλητές.

Ξαναζεσταμένες Εκπομπές

Ήταν 10 Σεπτεμβρίου 2001 όταν αφίχθηκε το πρώτο εισαγόμενο reality show στην Ελλάδα. Μέσα σε μερικές εβδομάδες από τη πρώτη προβολή στον ΑNT1, το πανελλήνιο κοινό αγωνιούσε για το πότε θα ξυστεί ο κάθε διαγωνιζόμενος, για τη στιγμή που κάποια θα κυκλοφορήσει με τα εσώρουχα και φυσικά για τα ξεκατινιάσματα που έδιναν κ' έπαιρναν στους τέσσερις τεχνητούς τοίχους. Η χώρα κυλούσε σε ρυθμούς Big Brother και παρά τις πολλές παραλλαγές χάριν της τηλεθέασης, η κατάσταση παραμένει σχεδόν η ίδια έως σήμερα. Ξυπνάς το πρωί και βλέπεις να σχολιάζεται στα πρωϊνάδικα κάθε λεπτομέρεια του χθεσινού reality ή talent show. Έρχεται το μεσημέρι και πάλι μια από τα ίδια, φτάνει το βράδυ και παρακολουθείς τα show που θα δεις να αναμασώνται την επόμενη μέρα σε τόσες εκπομπές. Σε λίγο λοιπόν κλείνουμε μια ολόκληρη δεκαετία διαρκούς εισροής ξένων εκπομπών reality και talent show, γεγονός που με κάνει να συγκρίνω την ελληνική τηλεόραση με φούρνο μικροκυμάτων.

Που είσαι Batman;

Προχτές, διαβάζοντας αρκετά άρθρα σχετικά με τη πρωτομαγιά έτυχε να συναντήσω και ένα ακόμη με εντελώς διαφορετικό θέμα από αυτό που έψαχνα, αλλά με την κοινή ημερομηνία της 1ης Μαϊου. Ποιος ξέρει πότε πρωτοεμφανίστηκε ο αγαπημένος υπερήρωας πολλών από εμάς κατά τα παιδικά μας χρόνια, Batman; Η απάντηση είναι 1η Μαϊου 1939 όταν και ο άνθρωπος-νυχτερίδα έκανε το ντεμπούτο του στο 27o τεύχος του περιοδικού Dedective Comics. Πέρα από τη σύμπτωση δεν θα έδινα περισσότερη σημασία στην ιστορία του Batman. Ωστόσο, δεν ήθελε και πολύ να μου περάσουν περίεργες σκέψεις παρακολουθώντας ως συνήθως ένα βραδινό δελτίο ειδήσεων. Ένα δελτίο γεμάτο από αναφορές ληστειών, κλοπών και κάθε άλλης εγκληματικής ενέργειας. Ένα δελτίο με το οποίο μόλις κλείσεις τη τηλεόραση και βγεις στο δρόμο πιστεύεις πως κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή.

16 Χρόνια χωρίς τον Ayrton

Ένα απόγευμα Κυριακής το Μάρτιο του 1991, θυμάμαι να γυρίζω σπίτι απ’ την πλατεία που παίζαμε μπάλα με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς και τρώγοντας βραδινό να ανακαλύπτω το κόσμο της Formula 1. Η πρώτη μου εικόνα είναι εκείνη ενός ερυθρόλευκου μονοθέσιου το οποίο διέσχιζε εντυπωσιακά τη πίστα Interlagos της Βραζιλίας με τον τηλεσχολιαστή να εκθειάζει τον οδηγό του. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον αδικοχαμένο θρύλο της Formula, Ayrton Senna με την McLaren-Honda MP4/6. Ένταση, θέαμα, ήχος και πρωτοφανής για ‘μένα ταχύτητα, ήταν τα στοιχεία που μ’ έκαναν τότε να περιμένω το επόμενο Gran Prix. Σήμερα, είμαι σίγουρος πως κάποια αντίστοιχη εικόνα του Senna κέρδισε και άλλους νεαρούς θεατές που όπως και ‘γω ξεκινήσανε σε μικρή ηλικία να παρακολουθούνε το ένα Gran Prix μετά το άλλο.

Συζητώντας μ’ ένα φίλο πριν από μερικές μέρες για την χαμένη ανταγωνιστικότητα και το περιορισμένο θέαμα στη σημερινή εποχή της Formula 1 θυμηθήκαμε λίγο το παρελθόν και τις πρώτες μας αναμνήσεις όπως εκείνη που ανέφερα παραπάνω. Πολλές φορές δυστυχώς καταλήξαμε στο ότι έχουν χαθεί ορισμένα από τα στοιχεία που μας γοήτευαν ως πιτσιρικάδες μέχρι και τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Σαφώς και η τηλεοπτική κάλυψη είναι ανώτερη, η αίγλη της F1 πιο έντονη και τα μονοθέσια πιο εξελιγμένα, αλλά δυστυχώς οι προσωπικές μονομαχίες οδηγών και η σημασία των οδηγικών ικανοτήτων δεν χωράνε σύγκριση.