Που είσαι Batman;

Προχτές, διαβάζοντας αρκετά άρθρα σχετικά με τη πρωτομαγιά έτυχε να συναντήσω και ένα ακόμη με εντελώς διαφορετικό θέμα από αυτό που έψαχνα, αλλά με την κοινή ημερομηνία της 1ης Μαϊου. Ποιος ξέρει πότε πρωτοεμφανίστηκε ο αγαπημένος υπερήρωας πολλών από εμάς κατά τα παιδικά μας χρόνια, Batman; Η απάντηση είναι 1η Μαϊου 1939 όταν και ο άνθρωπος-νυχτερίδα έκανε το ντεμπούτο του στο 27o τεύχος του περιοδικού Dedective Comics. Πέρα από τη σύμπτωση δεν θα έδινα περισσότερη σημασία στην ιστορία του Batman. Ωστόσο, δεν ήθελε και πολύ να μου περάσουν περίεργες σκέψεις παρακολουθώντας ως συνήθως ένα βραδινό δελτίο ειδήσεων. Ένα δελτίο γεμάτο από αναφορές ληστειών, κλοπών και κάθε άλλης εγκληματικής ενέργειας. Ένα δελτίο με το οποίο μόλις κλείσεις τη τηλεόραση και βγεις στο δρόμο πιστεύεις πως κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή.

Με αρκετή δόση χιούμορ αυτό που έχει ανάγκη η πόλη μας και και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη στη σκληρή μάχη ενάντια στην εγκληματικότητα είναι ο Batman. Ναι λοιπόν, ο Batman! Πόσα περισσότερα προβλήματα ασφάλειας και παρανομίας έχει άραγε η Gotham City της οποίας προστάτης εδώ και 71 χρόνια είναι ο άνθρωπος-νυχτερίδα; Μήπως τα τόσα μέτρα και οι προσπάθειες της αστυνομίας πρέπει να συνδυαστούν με την εμφάνιση ενός υπερήρωα τελικά; Ας σταματήσω βέβαια με τις φανταστικές σκέψεις που όσο και αν αρέσουν σε κάποιους λάτρεις των comics, δεν πρόκειται να βοηθήσουν σε κάτι παρά μόνο στο να γελάσουμε λίγο.

Η αλήθεια είναι πως η εγκληματικότητα στη χώρα και ιδιαίτερα στη πρωτεύουσα έχει κάνει άλματα. Στις περισσότερες κατηγορίες παρανομης δραστηριότητας έχει σημειωθεί σημαντική αύξηση τα τελευταία χρόνια, με επακόλουθο τη περιορισμένη αίσθηση ασφάλειας και την φθίνουσα εμπιστοσύνη στις δυνατότητες αστυνομίας και πολιτείας.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, το 2009 διαπράχθηκαν 143 ανθρωποκτονίες και 187 απόπειρες. Από τις 330, εξιχνιάστηκαν οι 252 και συνελήφθησαν 373 άτομα. Αντίστοιχα το 2008 καταγράφηκαν 139 ανθρωποκτονίες και 165 απόπειρες. Από τις 304 εξιχνιάστηκαν 242 και συνελήφθησαν 348 άτομα.

Μεγάλη αύξηση καταγράφεται στις ληστείες, η οποία αποδίδεται στην «οικονομική κρίση», όπως συμβαίνει και στις κλοπές και τις διαρρήξεις. Πέρσι καταγράφηκαν 4.708 ληστείες και 291 απόπειρες, ενώ το 2008 οι αντίστοιχοι αριθμοί έκαναν λόγο για 3.293 ληστείες και 211 απόπειρες. Το 2009 εξιχνιάστηκαν οι 1.331 και έγιναν 1.578 συλλήψεις, ενώ το 2008 είχαμε 1.048 εξιχνιάσεις και 1.174 συλλήψεις.

Μεγάλη είναι η αύξηση στις κλοπές και τις διαρρήξεις: καταγράφηκαν 72.658 και 4.115 απόπειρες το 2009 από 67.800 και 3.280, αντίστοιχα, το 2008. Πέρσι εξιχνιάστηκαν 13.390 και συνελήφθησαν 12.270 και πρόπερσι εξιχνιάστηκαν 12.206 και έγιναν 10.697 συλλήψεις.

Σημαντική αύξηση σημειώθηκε και στις κλοπές τροχοφόρων που τη χρονιά που πέρασε ανήλθαν στις 26.711 και τις 227 απόπειρες (23.550 και 240 το 2008). Από αυτές εξιχνιάστηκαν οι 10.990 και συνελήφθησαν 1.913 δράστες (10.242 εξιχνιάσεις το 2008 και 1.759 συλλήψεις).

Σημαντική μείωση παρουσιάζουν τα στοιχεία που αφορούν τους βιασμούς. Τη χρονιά που πέρασε διαπράχθηκαν 214 βιασμοί, 79 απόπειρες, εξιχνιάστηκαν οι 214 υποθέσεις, συνελήφθησαν 252 άτομα, όταν το 2008 οι βιασμοί είχαν ανέλθει στους 232, οι απόπειρες στις 72, οι εξιχνιάσεις στις 227 και οι συλλήψεις στις 287.

Σχεδόν διπλάσια ήταν τα αδικήματα που αφορούν τη σεξουαλική εκμετάλλευσης το 2009 (647 υποθέσεις) σε σχέση με το 2008 (386), μηδαμινή αύξηση παρουσιάζεται στις απάτες και τους εκβιασμούς και σημαντική μείωση στις υποθέσεις πλαστογραφίας.

Στις παραβάσεις του νόμου περί όπλων τα στατιστικά στοιχεία του 2009 μαρτυρούν σημαντική αύξηση σε σύγκριση με το 2008, μικρή αύξηση στις παραβάσεις του λαθρεμπορίου, μείωση στην αρχαιοκαπηλία, τις παραβάσεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τα παράνομα παίγνια. Αντίθετα, αύξηση παρουσιάζεται τη χρονιά που πέρασε σε σχέση με το 2008 στις παραβάσεις του νόμου περί επαιτείας, στις ληστείες τραπεζών, ακόμη και στις ζωοκλοπές.

Τέλος, αύξηση παρουσιάζεται και στις υποθέσεις ναρκωτικών που εξιχνιάστηκαν, αλλά και στις συλλήψεις. Στοιχεία για τους θανάτους από ναρκωτικά δεν έχουν δοθεί για το 2009.

Πηγή: enet.gr

Τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία αφορούν το περσινό χρόνο. Τώρα για το 2010 ίσως δεν θα θέλαμε να τα διαβάσουμε όταν δημοσιευθούν με το τέλος του πρώτου εξαμήνου και αυτό γιατί οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες και η οικονομική κατρακύλα της χώρας έχει ιδιαίτερη σημασία. Η ανησυχία όλων των πολιτών ξεπερνά κάθε προηγούμενο και οι αριθμοί φαίνεται να επιβεβαιώνουν τη στάση αυτή. Από τις αρχές του έτους οι ληστείες και οι κλοπές έχουν αυξηθεί ραγδαία, εμφανίζονται καθημερινά στα θέματα των δελτίων ενημέρωσης και το σημαντικότερο πως παρουσιάζουν νέα στοιχεία. Αυτά είναι πρώτον η συχνότητα των κρουσμάτων και η ευρεία διασπορά τους, δεύτερον η τέλεση τους για μικροποσά σε βάρος περιπτέρων, ψιλικατζίδικων, διερχομένων πολιτών και τέλος η πυκνότερη στατιστικά κατάληξη σε αφαίρεση ανθρώπινης ζωής. Αν στη τάση που περιγράφεται παραπάνω έρθει να προστεθεί το νέο οικονομικό περιβάλλον που μας περιμένει, τότε το να ψάχνουμε κάποιον υπερήρωα τύπου Batman θα αποτελεί μάλλον ένα πικρό αστείο για την αίσθηση ασφάλειας στη χώρα αυτή.

Ας παραθέσω εδώ ένα άρθρο της Βάσως Αρτινοπούλου η οποία είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Εγκληματολογίας και συμβαδίζει με τα όσα αναφέρθηκαν στη προηγούμενη παράγραφο:


Εν μέσω οικονομικής κρίσης της χώρας, έρχεται και η δημοσιοποίηση των στατιστικών στοιχείων της εγκληματικότητας, που επιβεβαιώνουν τη σταθερή και διαχρονική αυξητική της πορεία τα τελευταία τουλάχιστον 15 χρόνια. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται σήμερα στους γοργούς ρυθμούς αυτής της πορείας.

Ως προς την οικονομική κρίση, τα δεδομένα της κατάστασης είναι γνωστά και οι πολίτες καλούνται να συμβάλλουν στην αντιμετώπισή της, σε μικρό και μακρό επίπεδο.

Ως προς την εγκληματικότητα, το βίωμα της θυματοποίησης γίνεται ολοένα και συχνότερο, κυρίως μέσα από μορφές της μικρομεσαίας εγκληματικότητας, όπως είναι κλοπές, διαρρήξεις, ληστείες κ.ά.

Οι συσχετίσεις μεταξύ των δύο φαινομένων είναι εμφανείς, όχι όμως καινούργιες. Ήδη από το 1916, ο W. Βonger στο κείμενό του με τίτλο «Εγκληματικότητα και οικονομικές συνθήκες» (Criminality and economic conditions), υιοθετώντας τη μαρξιστική προσέγγιση στην εγκληματολογία, διαπίστωνε ότι: «... μεταξύ των διάφορων μορφών εγκληματικότητας, η οικονομική εγκληματικότητα έχει τις ρίζες της από τη μια πλευρά στην απόλυτη φτώχεια και την ανέχεια, και από την άλλη στην ηθική κατάρρευση και το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης των παιδιών των χαμηλότερων τάξεων...». Αργότερα, κι άλλοι κοινωνιολόγοι του εγκλήματος ανέδειξαν τις αιτιολογικές συνάφειες μεταξύ της αποστέρησης, της κοινωνικής αποδιοργάνωσης και των κοινωνικο-οικονομικών ανισοτήτων με την αύξηση της εγκληματικότητας (Μerton, 1938, Sellin 1935, Shaw and ΜcΚay 1942 κ.ά.).

Από την πλευρά των οικονομολόγων, το ενδιαφέρον εστιάζεται στις σχέσεις μεταξύ ανεργίας, κατανομής μισθών, εισοδήματος και παραβατικότητας (Fleisher 1966, Βecker 1968, κ.ά.). Η κλασική πλέον θεωρία κόστους- οφέλους εφαρμόζεται και στις διαδικασίες περάσματος στην πράξη: τα προσδοκώμενα οφέλη από το έγκλημα είναι σημαντικά περισσότερα από τις ζημίες που επιφέρουν οι- συχνά μειωμένες- πιθανότητες σύλληψης, καθώς και ο χρόνος και το είδος της καταδίκης. Τα κίνητρα, όπως και οι ευκαιρίες για τη διάπραξη αδικημάτων, είναι πολύ περισσότερα από τα αντικίνητρα μιας κοινωνικά συμμορφούμενης συμπεριφοράς. Έρευνες σε Ευρώπη και ΗΠΑ, κατά την προηγούμενη δεκαετία, διαπιστώνουν θετική σχέση της μακρόχρονης ανεργίας, της πολιτισμικής γκετοποίησης και της οικονομικής αποστέρησης με την αύξηση των εγκλημάτων κατά της ιδιοκτησίας. Διαπιστώνεται επομένως ότι οι πάσης φύσεως ανισότητες επιδρούν κατά το μάλλον ή ήττον στην εγκληματικότητα και αλληλεπιδρούν με άλλους αιτιολογικούς παράγοντες. Ωστόσο, η όποια αύξηση της εγκληματικότητας δεν πρέπει να ταυτιστεί με μια μονοσήμαντη παρόμοια ερμηνεία. Ούτε ακόμα να αποτελέσει ένα ισχυρό άλλοθι για το έγκλημα, ούτε σε συλλογικό ούτε σε ατομικό επίπεδο. Εξάλλου, ο κίνδυνος είναι ορατός: είτε να στιγματισθούν τα χαμηλά κοινωνικο-οικονομικά στρώματα ως «κοινωνικά επικίνδυνες» ομάδες, είτε οι φτωχοί ως εν δυνάμει εγκληματίες.... Φτάνει που- έτσι κι αλλιώς- διαπιστώνεται η υπερεκπροσώπηση των οικονομικά, πολιτισμικά και κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων στις στατιστικές της Αστυνομίας, της δικαιοσύνης και των κρατουμένων, ανοίγοντας τη συζήτηση για την αναπαραγωγή των ανισοτήτων στα συστήματα απονομής της ποινικής δικαιοσύνης.

O Αριστοτέλης 2.500 χρόνια πριν, χρησιμοποίησε την έννοια της κοινωνικής ισότητας για να προσδιορίσει το περιεχόμενο της δικαιοσύνης στην καθημερινή πράξη- δράση. Η δίκαιη κατανομή των αγαθών στοχεύει στο ευ ζην των πολιτών και βρίσκεται στον πυρήνα της διανεμητικής και επανορθωτικής δικαιοσύνης, σύμφωνα με την αριστοτελική προσέγγιση. Σήμερα, αυτό θα μεταφραζόταν σε δικαιότερη φορολογική- οικονομική πολιτική, σε άμβλυνση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων και στην ελεύθερη πρόσβαση όλων των πολιτών στα δημόσια αγαθά. Εκεί νομίζω ότι βρίσκεται άλλωστε και ο πυρήνας της όποιας αποτελεσματικής αντεγκληματικής πολιτικής.

Πηγή: tanea.gr / 4.2.2010

Με δυο λόγια σχολιάζω εγώ "Ό,τι σπείρεις, θα θερίσεις", αυτή η φράση περιγράφει τα όσα γράφει η Καθηγήτρια Β. Αρτινοπούλου. Όταν η πάγια οικονομική και φορολογική πολιτική, σε συνδυασμό με την ελλειπή εφαρμογή κοινωνικών μέτρων συντελεί στη αύξηση των ανισοτήτων και περιορίζει τη δυνατότητα ενός απλού πολίτη να διατηρήσει ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής, τότε σχηματίζεται το υπόβαθρο αύξησης κάθε μορφής εγκληματικότητας. Η πρόληψη-καταστολή της παρανομίας αποτελεί λοιπόν το δεύτερο μέρος της "συνάρτησης" και πολύ συχνά ξεχνάμε τους λόγους που οδηγούν ένα άτομο να κλέψει ή να προβεί σε άλλη εγκληματική ενέργεια. Η τελευταία αυτή πρόταση σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί μερικώς τον παραβάτη, αλλά τονίζει κυρίως τη σφαιρικότητα του θέματος "έγκλημα" και την δυσκολία περιορισμού του αν το φαινόμενο έχει ισχυρά κοινωνικό-οικονομικά θεμέλια.

Αρκετά τώρα με τη σοβαρή πλευρά του θέματος. Ας επιστρέψουμε τώρα στον υπερήρωα που χρειαζόμαστε, στον Batman. Στον χαρακτήρα εκείνο που με ένα κάλεσμα μας στο ουρανό της Αθήνας θα εμφανιστεί να δώσει τη λύση σε κάποια ληστεία που εκτυλίσετε, σε έναν ανήμπορο ηλικιωμένο που ληστεύεται και όπου αλλού χρειαστεί. Κάθε Υπουργός Προστασίας θα τον ήθελε στους δρόμους, αλλά δυστυχώς θα πρέπει να βρει άλλους περισσότερο ρεαλιστικούς τρόπους αντιμετώπισης της εγκληματικότητας που καθημερινά αυξάνεται.




Τέλος, για όσους από τον τίτλο ενδιαφέρθηκαν περισσότερο για τον ίδιο τον Batman, ας παραθέσω και δυο λόγια για αυτόν μιας και έκλεισε προχθές 71 χρόνια από τη πρώτη του εμφάνιση στα comics.

Η Ιστορία του Batman

Χάρτινος ήρωας των κόμικς, που γεννήθηκε από το πενάκι του αμερικανού κομίστα Μπομπ Κέιν και την καθοριστική συμβολή του συγγραφέα και σεναριογράφου Μπιλ Φίνγκερ. Πρωτοεμφανίσθηκε στο τεύχος 27 του περιοδικού Detective Comics, που κυκλοφόρησε την 1η Μαΐου 1939. Το περιοδικό ανήκει στην εκδοτική εταιρεία DC Comics, που μας έχει δώσει και άλλους χάρτινους ήρωες με πιο γνωστό τον Σούπερμαν.

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Μπάτμαν είναι η κουκούλα με τα μεγάλα όρθια αυτιά, το σκούρο εφαρμοστό κοστούμι, η μάσκα στο πρόσωπο και η μακριά κάπα, που τον κάνουν να μοιάζει με νυχτερίδα. Πίσω από τον Άνθρωπο - Νυχτερίδα (Batman στα αγγλικά) κρύβεται το άλτερ έγκο του, ο Μπρους Γουέιν, πλούσιος επιχειρηματίας, πλέι-μπόι και φιλάνθρωπος. Ο Γουέιν μεταμφιέζεται σε Μπάτμαν για να προκαλεί τρόμο στους παράνομους και να καταπολεμά το κακό, με αφορμή τη δολοφονία των γονέων του, στην οποία υπήρξε αυτόπτης μάρτυς. Ο Μπάτμαν/Γουέιν ζει και δρα στην Γκόθαμ Σίτυ (παραφθορά των λέξεων God Damned City = Καταραμένη Πόλη), που πολλοί αναγνωρίζουν το μυθικό ισοδύναμο της Νέας Υόρκης.

Ο Κέιν και ο Φίνγκερ εμπνεύστηκαν τον ήρωά τους από τις ταινίες «Η Μάσκα του Ζορό» (1920) και «The Bat Whispers» (1930), από χάρτινους ήρωες της δεκαετίας του '30, όπως ο Ντοκ Σάβατζ και Η Σκιά, αλλά και από τις περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς. Ο Μπάτμαν στην πορεία του χρόνου υπέστη διάφορες μεταμορφώσεις. Στην αρχή ήταν ένας σκοτεινός ήρωας, που δεν δίσταζε να σκοτώνει για να καταπολεμήσει το κακό. Στη δεκαετία του '60, όταν επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο, λόγω τηλεόρασης, ο χαρακτήρας του αμβλύνθηκε για να γίνει πιο θετικός στα μικρά παιδιά.

Γύρω από τον Μπάτμαν ζουν και κινούνται διάφοροι χαρακτήρες, καλοί και κακοί. Στους συνεργάτες του περιλαμβάνονται ο βοηθός του Ρόμπιν, ο μπάτλερ του Άλφρεντ, ο αρχηγός της Αστυνομίας Τζιμ Γκόρντον, άλλοτε εχθρός του, η Μπάτγκερλ, η Μπατγούμαν και άλλοι. Στους κακούς εξέχουσα θέση κατέχουν η Κατγούμαν και ο Τζόκερ. Σε αντίθεση με τους άλλους χάρτινους υπερήρωες, ο Μπάτμαν δεν διακρίνεται για τις υπερφυσικές του δυνάμεις. Χρησιμοποιεί στο έπακρο τη σωματική του ρώμη, αλλά περισσότερο το μυαλό και τις αναλυτικές του ικανότητες, την επιστήμη και την τεχνολογία.

Ο Μπάτμαν γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία. Έγινε ένας από τους πιο διάσημους και αναγνωρίσιμους ήρωες των κόμικς και αξιοποιήθηκε δεόντως από όλα τα μέσα. Στις 15 Απριλίου 1943 έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη, αλλά έπρεπε να περιμένει έως τα τέλη της δεκαετίας του '80 για να αξιοποιηθεί κινηματογραφικά από τον σπουδαίο αμερικανό σκηνοθέτη Τιμ Μπάρτον. Η ομώνυμη ταινία έκανε πρεμιέρα στις 23 Ιουνίου 1989, με τον Μάικλ Κίτον στο ρόλο του Ανθρώπου - Νυχτερίδα και τον Τζακ Νίκολσον στο ρόλο του Τζόκερ. Ο Μπάρτον επανέφερε τον Μπάτμαν στις σκοτεινές του ρίζες, όπως είχε πράξει τρία χρόνια νωρίτερα ο σημαντικός κομίστας Φρανκ Μίλερ (Daredevil, Sin City, 300) στη σειρά «Μπάτμαν: Ο σκοτεινός ιππότης επιστρέφει» (εκδόσεις «Πάρα Πέντε»).

Πηγή:http://www.sansimera.gr/articles/284