Απόψε το βράδυ η εθνική ομάδα της Ολλανδίας θα προσπαθήσει για τρίτη φορά να κατακτήσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου σε ένα τελικό Mundial. Εκατομμύρια τηλεθεατές σε ολόκληρο το κόσμο θα βρίσκονται συντονισμένοι στις τηλεοράσεις τους και θα παρακολουθούν τον μεγάλο αγώνα με αντίπαλο την Ισπανία. Ωστόσο, ανάμεσα τους αρκετοί θα είναι και εκείνοι που θα απορήσουν για ακόμη μια φορά με το πορτοκαλί χρώμα της εμφάνισης που φοράνε οι Ολλανδοί ποδοσφαιριστές. Η σημαία της χώρας περιλαμβάνει κόκκινο, λευκό και μπλε χρώμα. Γιατί λοιπόν η ποδοσφαιρική ομάδα ντύνεται παραδοσιακά στα πορτοκαλί και έχει αποκτήσει και το ανάλογο παρατσούκλι των "Οράνιε" (Oranje σημαίνει πορτοκαλί στην ολλανδική γλώσσα);
Η απάντηση που ζητάμε έχει αφετηρία τον 16ο αιώνα, όταν η Ολλανδία μετά από 80 χρόνια πολέμου διεκδίκησε και απέκτησε την ανεξαρτησία της από την Ισπανία. Ηγέτης των Ολλανδών εκείνη την ιστορική περίοδο ήταν ο Γουλιέλμος ο Σιωπηλός (Willem de Zwijger), ο οποίος και θεωρείται “πατέρας” των Ολλανδών. Η πρώτη σημαία της Ολλανδίας προήλθε από το οικόσημο της οικογένειάς του, και ήταν ίδια με τη σημερινή, με τη διαφορά ότι η κόκκινη ρίγα ήταν πορτοκαλί! Η τρίχρωμη αυτή σημαία παρέμεινε η επίσημη σημαία της χώρας μέχρι τα μέσα του 19ο αιώνα, όταν η πορτοκαλί ρίγα αντικαταστάθηκε τελικά από τη κόκκινη. Η παράδοση λέει ότι η αλλαγή αυτή από πορτοκαλί σε κόκκινο έγινε κατά λάθος. Το πορτοκαλί πλέον αποτελεί παραδοσιακά το εθνικό χρώμα της χώρας, και όλες οι ομάδες της Ολλανδίας, σε όλα τα αθλήματα, χρησιμοποιούν αυτό το χρώμα.
Όμως, η περίπτωση της ολλανδικής εθνικής ομάδας δεν είναι η μοναδική. Υπάρχουν ορισμένες ακόμη εξίσου γνωστές, για τις οποίες πολλοί δεν γνωρίζουμε το λόγο της επιλογής των χρωμάτων της φανέλας όταν αυτά δεν βρίσκονται στην σημαία του κράτους.
Μία από αυτές είναι η περίπτωση της Ιταλικής εθνικής ομάδας, η οποία φοράει παραδοσιακά σκούρες μπλε φανέλες, αν και τα χρώματα της σημαίας της είναι το πράσινο, το λευκό και το κόκκινο. Κι αυτό γιατί το βαθύ μπλε συμβολίζει το Azzurro Savoia (“μπλε της Σαβοΐας”), το χρώμα που συνδέεται με την βασιλική δυναστεία που το 1861 ένωσε τα βασίλεια της Ιταλίας σε ένα ενιαίο κράτος. Ανάμεσα στα Βασίλεια που ενώθηκαν για να σχηματίσουν την Ιταλία το 1860 ήταν κι αυτό της Σαρδηνίας, της οποίας ο βασιλιάς Βίκτορ Εμανουέλε Α΄ ανακηρύχθηκε και βασιλιάς ολόκληρης της Ιταλίας διατηρώντας το γαλάζιο χρώμα στη δικιά του σημαία. Δεδομένου ότι ο βασιλιάς ήταν επίτιμος πρόεδρος σε κάθε αθλητική ομοσπονδία οι ομάδες ντύθηκαν στα μπλε για να τον τιμήσουν κι αυτή η παράδοση δεν άλλαξε όταν έπαψε να υπάρχει στο γειτονικό μας κράτος η βασιλεία.
Η εθνική ομάδας της Γερμανίας είναι και αυτή μια πολύ γνωστή περίπτωση καθώς αγωνίζεται παραδοσιακά με μία πρώτη λευκή εμφάνιση και συχνά με δεύτερη πράσινη. Στο ασπρόμαυρο της Γερμανίας κρύβεται η μεγάλη πρωσική παράδοση. Η Πρωσία ένα από τα βασίλεια που ενώθηκαν για αποτελέσουν τη Γερμανία το 1870, είχε ως παραδοσιακά χρώματα το μαύρο και το λευκό. Αυτά ήταν τα χρώματα του οίκου Χοεντσρόλεν, ο όποιος έδωσε στη χώρα όλους τους κάιζερ που είχε. Όσο για το πράσινο στη δεύτερη εμφάνιση των Γερμανών, αυτό πρέπει να αναζητηθεί στα εθνικά χρώματα της Σαξονίας, επίσης μεγάλου βασιλείου στα ανατολικά της χώρας.
Η Ιαπωνία είναι και αυτή μία χώρα όπου το χρώμα της εθνικής ομάδας δεν βρίσκεται στη σημαία της χώρας. Εδώ όμως δεν έχουμε μια περίπτωση που βασίζεται στην παράδοση ή την ιστορία, αλλά αποτελεί αποτέλεσμα απαγόρευσης! Στην Ιαπωνία το κόκκινο χρώμα χρησιμοποιείται μόνο για τη σημαία και τα ρούχα της αυτοκρατορικής οικογένειας. Για το λόγο αυτό οι εθνικές ομάδες αναγκάστηκαν να φορέσουν γαλάζιες φανέλες. Και το μπλε είναι αυτοκρατορικό χρώμα, αλλά χρησιμοποιείται μόνο όταν ο αυτοκράτορας ταξιδεύει στη θάλασσα σύμφωνα με το πρωτόκολλο. Οι βασιλικοί οίκοι λοιπόν επιβάλουν χρώματα, αλλά και τα απαγορεύουν.
Η Αυστραλία αποτελεί και αυτή μια ιδιαιτερότητα. Οι ομάδες της σε όλα τα αθλήματα ντύνονται με χρυσό και πράσινο, δύο χρώματα που δε θα βρει κανείς στη σημαία της Αυστραλίας. Η εξήγηση εδώ είναι απλή: Αν και η σημαία της χώρας συμβολίζει τους δεσμούς της με τη Μεγάλη Βρετανία, και γι’αυτό είναι μπλε, τα εθνικά χρώματα της Αυστραλίας είναι το χρυσό και το πράσινο. Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, η επιλογή των δύο αυτών χρωμάτων προέρχεται από το εθνικό λουλούδι της Αυστραλίας, την “Χρυσή Βέργα”, το οποίο είναι χρυσοπράσινο. Τα εθνικά αυτά χρώματα των Αυστραλών συμβολίζουν επίσης την πυκνή βλάστηση και τον χρυσό που υπάρχει στη χώρα.
Στη συνέχεια έχουμε την ομάδα της Νέας ζηλανδίας η οποία αγωνίζεται με μαύρες εμφανίσεις. Η επιλογή αυτή του παραδοσιακού μαυρού και λευκού χρώματος στις εμφανίσεις των εθνικών της ομάδων, έχει ρίζες στα χρώματα της επαρχίας Όκλαντ, αθλητικής πρωτεύουσας της χώρας.
Η Αυστρία φοράει επίσης συχνά ασπρόμαυρες φανέλες, αλλά για διαφορετικό λόγο. Αυτά ήταν τα χρώματα της επαρχίας της Άνω Αυστρίας, όταν υπήρχε η τεραστία και πολυεθνική αυτοκρατορία των Αψβούργων. Κόκκινο ήταν το επίσημο στη σημαία της πρωτεύουσας Βιέννης, όπου εκεί έχει τις ρίζες του το σημερινό αυστριακό λάβαρο και φυσικά η κόκκινη εμφάνιση της βούντερ τιμ.
Η Σλοβενία μπορεί να έχει στη σημαία της τα πανσλάβικα χρώματα (κόκκινο λευκό μπλε), τα οποία διατήρησαν και η Σερβία με την Κροατία μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά στα εθνικά της χρώματα έχει επιλέξει το πράσινο, που συμβολίζει την βλάστηση στην ορεινή αυτή κεντροευρωπαϊκή χώρα.
Τέλος, οι "συγγενικοί δεσμοί" παίζουν και αυτοί σημαντικό ρόλο στην επιλογή των χρωμάτων. της κάθε εμφάνισης. Η Βόρεια Ιρλανδία για παράδειγμα έχει επιλέξει να παίζει με το πράσινο χρώμα, το εθνικό Ιρλανδικό χρώμα δηλαδή, παρότι η σημαία της έχει βασικά χρώματα το κόκκινο και το λευκό. Η Κύπρος μας είναι ένα ακόμη παράδειγμα. Στη σημαία του νησιού τα χρώματα είναι λευκό, κίτρινο και πράσινο αλλά η ομοσπονδία επέλεξε το γαλάζιο προκειμένου να τονίσει με το τρόπο αυτό τους δεσμούς με τη δική μας χώρα. Το Μπαγκλαντές στην ίδια λογική επέλεξε το πορτοκαλί σαν βασικό χρώμα της εθνικής ομάδας για να δείξει τους συγγενικούς δεσμούς με την Ινδία και όχι προς το Πακιστάν με το οποίο ήταν ενωμένο κάποτε. Αν και μουσουλμανικό κράτος το Μπαγκλαντές απαρνήθηκε το πράσινο χρώμα, το ιερό για τους πιστούς του Αλλάχ.
Από τις παραπάνω περιπτώσεις δεν θα μπορούσαν να λείψουν και κάποιες ιδιαίτερα παράξενες. Το Κουβέιτ λοιπόν φοράει μπλε χρώματα, άσχετα με τη σημαία του από ένα καπρίτσιο του πάμπλουτου εμίρη που αρέσκεται στο γαλάζιο χρώμα. Το Αφγανιστάν φοράει κόκκινες εμφανίσεις παρότι τα χρώματα της σημαίας είναι πράσινο και λευκό, επειδή η παλαιότερη σημαία του είχε κόκκινο και δεν υπήρχαν χρήματα για να αγοραστούν καινούργιες φανέλες! Η Υεμένη φοράει πράσινο λόγο θρησκείας. Τα δύο υεμενικά κράτη, η Βόρεια και Νότια Υεμένη, ενώθηκαν το 1990 και το μόνο που συνδέει τα δύο διάφορα αραβικά φύλα που ζουν εκεί είναι η μουσουλμανική θρησκεία. Προτίμησαν, λοιπόν το πράσινο χρώμα του Μωάμεθ. Η Ναμίμπια, ένα αφρικανικό κράτος στα νότια της ηπείρου προτίμησε την ολόλευκη εμφάνιση επειδή κάθε μια από τις 30 διαφορετικές φυλές της χώρας έχει το δικό της χρώμα και η επιλογή οποιαδήποτε χρώματος θα δημιουργούσε παρεξηγήσεις και εντάσεις.
Ποιο είναι όμως άραγε το πιο δημοφιλές χρώμα φανέλας εθνικής ομάδας;
Η απάντηση που ζητάμε έχει αφετηρία τον 16ο αιώνα, όταν η Ολλανδία μετά από 80 χρόνια πολέμου διεκδίκησε και απέκτησε την ανεξαρτησία της από την Ισπανία. Ηγέτης των Ολλανδών εκείνη την ιστορική περίοδο ήταν ο Γουλιέλμος ο Σιωπηλός (Willem de Zwijger), ο οποίος και θεωρείται “πατέρας” των Ολλανδών. Η πρώτη σημαία της Ολλανδίας προήλθε από το οικόσημο της οικογένειάς του, και ήταν ίδια με τη σημερινή, με τη διαφορά ότι η κόκκινη ρίγα ήταν πορτοκαλί! Η τρίχρωμη αυτή σημαία παρέμεινε η επίσημη σημαία της χώρας μέχρι τα μέσα του 19ο αιώνα, όταν η πορτοκαλί ρίγα αντικαταστάθηκε τελικά από τη κόκκινη. Η παράδοση λέει ότι η αλλαγή αυτή από πορτοκαλί σε κόκκινο έγινε κατά λάθος. Το πορτοκαλί πλέον αποτελεί παραδοσιακά το εθνικό χρώμα της χώρας, και όλες οι ομάδες της Ολλανδίας, σε όλα τα αθλήματα, χρησιμοποιούν αυτό το χρώμα.
Όμως, η περίπτωση της ολλανδικής εθνικής ομάδας δεν είναι η μοναδική. Υπάρχουν ορισμένες ακόμη εξίσου γνωστές, για τις οποίες πολλοί δεν γνωρίζουμε το λόγο της επιλογής των χρωμάτων της φανέλας όταν αυτά δεν βρίσκονται στην σημαία του κράτους.
Μία από αυτές είναι η περίπτωση της Ιταλικής εθνικής ομάδας, η οποία φοράει παραδοσιακά σκούρες μπλε φανέλες, αν και τα χρώματα της σημαίας της είναι το πράσινο, το λευκό και το κόκκινο. Κι αυτό γιατί το βαθύ μπλε συμβολίζει το Azzurro Savoia (“μπλε της Σαβοΐας”), το χρώμα που συνδέεται με την βασιλική δυναστεία που το 1861 ένωσε τα βασίλεια της Ιταλίας σε ένα ενιαίο κράτος. Ανάμεσα στα Βασίλεια που ενώθηκαν για να σχηματίσουν την Ιταλία το 1860 ήταν κι αυτό της Σαρδηνίας, της οποίας ο βασιλιάς Βίκτορ Εμανουέλε Α΄ ανακηρύχθηκε και βασιλιάς ολόκληρης της Ιταλίας διατηρώντας το γαλάζιο χρώμα στη δικιά του σημαία. Δεδομένου ότι ο βασιλιάς ήταν επίτιμος πρόεδρος σε κάθε αθλητική ομοσπονδία οι ομάδες ντύθηκαν στα μπλε για να τον τιμήσουν κι αυτή η παράδοση δεν άλλαξε όταν έπαψε να υπάρχει στο γειτονικό μας κράτος η βασιλεία.
Η εθνική ομάδας της Γερμανίας είναι και αυτή μια πολύ γνωστή περίπτωση καθώς αγωνίζεται παραδοσιακά με μία πρώτη λευκή εμφάνιση και συχνά με δεύτερη πράσινη. Στο ασπρόμαυρο της Γερμανίας κρύβεται η μεγάλη πρωσική παράδοση. Η Πρωσία ένα από τα βασίλεια που ενώθηκαν για αποτελέσουν τη Γερμανία το 1870, είχε ως παραδοσιακά χρώματα το μαύρο και το λευκό. Αυτά ήταν τα χρώματα του οίκου Χοεντσρόλεν, ο όποιος έδωσε στη χώρα όλους τους κάιζερ που είχε. Όσο για το πράσινο στη δεύτερη εμφάνιση των Γερμανών, αυτό πρέπει να αναζητηθεί στα εθνικά χρώματα της Σαξονίας, επίσης μεγάλου βασιλείου στα ανατολικά της χώρας.
Η Ιαπωνία είναι και αυτή μία χώρα όπου το χρώμα της εθνικής ομάδας δεν βρίσκεται στη σημαία της χώρας. Εδώ όμως δεν έχουμε μια περίπτωση που βασίζεται στην παράδοση ή την ιστορία, αλλά αποτελεί αποτέλεσμα απαγόρευσης! Στην Ιαπωνία το κόκκινο χρώμα χρησιμοποιείται μόνο για τη σημαία και τα ρούχα της αυτοκρατορικής οικογένειας. Για το λόγο αυτό οι εθνικές ομάδες αναγκάστηκαν να φορέσουν γαλάζιες φανέλες. Και το μπλε είναι αυτοκρατορικό χρώμα, αλλά χρησιμοποιείται μόνο όταν ο αυτοκράτορας ταξιδεύει στη θάλασσα σύμφωνα με το πρωτόκολλο. Οι βασιλικοί οίκοι λοιπόν επιβάλουν χρώματα, αλλά και τα απαγορεύουν.
Η Αυστραλία αποτελεί και αυτή μια ιδιαιτερότητα. Οι ομάδες της σε όλα τα αθλήματα ντύνονται με χρυσό και πράσινο, δύο χρώματα που δε θα βρει κανείς στη σημαία της Αυστραλίας. Η εξήγηση εδώ είναι απλή: Αν και η σημαία της χώρας συμβολίζει τους δεσμούς της με τη Μεγάλη Βρετανία, και γι’αυτό είναι μπλε, τα εθνικά χρώματα της Αυστραλίας είναι το χρυσό και το πράσινο. Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, η επιλογή των δύο αυτών χρωμάτων προέρχεται από το εθνικό λουλούδι της Αυστραλίας, την “Χρυσή Βέργα”, το οποίο είναι χρυσοπράσινο. Τα εθνικά αυτά χρώματα των Αυστραλών συμβολίζουν επίσης την πυκνή βλάστηση και τον χρυσό που υπάρχει στη χώρα.
Στη συνέχεια έχουμε την ομάδα της Νέας ζηλανδίας η οποία αγωνίζεται με μαύρες εμφανίσεις. Η επιλογή αυτή του παραδοσιακού μαυρού και λευκού χρώματος στις εμφανίσεις των εθνικών της ομάδων, έχει ρίζες στα χρώματα της επαρχίας Όκλαντ, αθλητικής πρωτεύουσας της χώρας.
Η Αυστρία φοράει επίσης συχνά ασπρόμαυρες φανέλες, αλλά για διαφορετικό λόγο. Αυτά ήταν τα χρώματα της επαρχίας της Άνω Αυστρίας, όταν υπήρχε η τεραστία και πολυεθνική αυτοκρατορία των Αψβούργων. Κόκκινο ήταν το επίσημο στη σημαία της πρωτεύουσας Βιέννης, όπου εκεί έχει τις ρίζες του το σημερινό αυστριακό λάβαρο και φυσικά η κόκκινη εμφάνιση της βούντερ τιμ.
Η Σλοβενία μπορεί να έχει στη σημαία της τα πανσλάβικα χρώματα (κόκκινο λευκό μπλε), τα οποία διατήρησαν και η Σερβία με την Κροατία μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά στα εθνικά της χρώματα έχει επιλέξει το πράσινο, που συμβολίζει την βλάστηση στην ορεινή αυτή κεντροευρωπαϊκή χώρα.Τέλος, οι "συγγενικοί δεσμοί" παίζουν και αυτοί σημαντικό ρόλο στην επιλογή των χρωμάτων. της κάθε εμφάνισης. Η Βόρεια Ιρλανδία για παράδειγμα έχει επιλέξει να παίζει με το πράσινο χρώμα, το εθνικό Ιρλανδικό χρώμα δηλαδή, παρότι η σημαία της έχει βασικά χρώματα το κόκκινο και το λευκό. Η Κύπρος μας είναι ένα ακόμη παράδειγμα. Στη σημαία του νησιού τα χρώματα είναι λευκό, κίτρινο και πράσινο αλλά η ομοσπονδία επέλεξε το γαλάζιο προκειμένου να τονίσει με το τρόπο αυτό τους δεσμούς με τη δική μας χώρα. Το Μπαγκλαντές στην ίδια λογική επέλεξε το πορτοκαλί σαν βασικό χρώμα της εθνικής ομάδας για να δείξει τους συγγενικούς δεσμούς με την Ινδία και όχι προς το Πακιστάν με το οποίο ήταν ενωμένο κάποτε. Αν και μουσουλμανικό κράτος το Μπαγκλαντές απαρνήθηκε το πράσινο χρώμα, το ιερό για τους πιστούς του Αλλάχ.
Από τις παραπάνω περιπτώσεις δεν θα μπορούσαν να λείψουν και κάποιες ιδιαίτερα παράξενες. Το Κουβέιτ λοιπόν φοράει μπλε χρώματα, άσχετα με τη σημαία του από ένα καπρίτσιο του πάμπλουτου εμίρη που αρέσκεται στο γαλάζιο χρώμα. Το Αφγανιστάν φοράει κόκκινες εμφανίσεις παρότι τα χρώματα της σημαίας είναι πράσινο και λευκό, επειδή η παλαιότερη σημαία του είχε κόκκινο και δεν υπήρχαν χρήματα για να αγοραστούν καινούργιες φανέλες! Η Υεμένη φοράει πράσινο λόγο θρησκείας. Τα δύο υεμενικά κράτη, η Βόρεια και Νότια Υεμένη, ενώθηκαν το 1990 και το μόνο που συνδέει τα δύο διάφορα αραβικά φύλα που ζουν εκεί είναι η μουσουλμανική θρησκεία. Προτίμησαν, λοιπόν το πράσινο χρώμα του Μωάμεθ. Η Ναμίμπια, ένα αφρικανικό κράτος στα νότια της ηπείρου προτίμησε την ολόλευκη εμφάνιση επειδή κάθε μια από τις 30 διαφορετικές φυλές της χώρας έχει το δικό της χρώμα και η επιλογή οποιαδήποτε χρώματος θα δημιουργούσε παρεξηγήσεις και εντάσεις.
Ποιο είναι όμως άραγε το πιο δημοφιλές χρώμα φανέλας εθνικής ομάδας;
Το κόκκινο το έχουν επιλέξει οι 57 ομάδες από 204 εθνικές .
Δεύτερο πιο δημοφιλές είναι είναι οι αποχρώσεις του μπλε με 41 φανέλες. Τα πράσινα τα φορούν 37 ομάδες ενώ 34 την λευκή και 22 την κίτρινη. Πορτοκαλί εκτός από τους Ολλανδούς φοράνε άλλες 4. Η Αργεντινή, Κροατία, Παραγουάη, Αζερμπαϊτζάν φορούν ριγέ Φανέλες.
Στις παράξενες επιλογές ανήκει το μαβί χρώμα της Σρι Λάνκα ,το χάλκινο της Ζάμπια, το κατάμαυρο του Ιράκ, και το τουρκουάζ των νησιών Τούρκς –Κάικος της Καραϊβικής
*Πηγή: www.enakommatiourano.blogspot.com
Δεύτερο πιο δημοφιλές είναι είναι οι αποχρώσεις του μπλε με 41 φανέλες. Τα πράσινα τα φορούν 37 ομάδες ενώ 34 την λευκή και 22 την κίτρινη. Πορτοκαλί εκτός από τους Ολλανδούς φοράνε άλλες 4. Η Αργεντινή, Κροατία, Παραγουάη, Αζερμπαϊτζάν φορούν ριγέ Φανέλες.
Στις παράξενες επιλογές ανήκει το μαβί χρώμα της Σρι Λάνκα ,το χάλκινο της Ζάμπια, το κατάμαυρο του Ιράκ, και το τουρκουάζ των νησιών Τούρκς –Κάικος της Καραϊβικής
*Πηγή: www.enakommatiourano.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου